Mutsuzum, sismanim, gucum yok, kimseyi sevemiyorum, terk edildim, hicbirseye inancim yok, en yakinlarimdan soguyorum, kendimi asagiliyorum, bazen kendimi bocek gibi hissediyorum, bazen benden yuksegi yok. Karacigerim yagli, saglik sorunlarim var. En sevdigim seyleri yapmaz oldum, muzik dinleyemiyorum, film izleyemiyorum, karsimda yemek yiyen insanlar bile sinirimi bozuyor, ama kimseye sikintimi anlatamiyorum, kimseye derdimi soylemiyorum, herseyi gecistiriyorum. Tv'de dizilere odaklanamiyorum, spor yapamiyorum. Is arkadaslarimi iplemiyorum, hicbirsey beni korkutmuyor, sag gozumde bir tik olusmaya basladi. Nerdeyse 1,5-2 senedir, hicbirsey beni heyecanlandirmiyor. Faturalarimi odememisim ve bu gibi olaylarin farkina sadece eve ceza gelince haberim oluyor. Isten sonra yaptigim teksey eve gelip koltuga yigilmak. Bu yasimdan sonra arkami aileme toplatmaya basladim. Dunyadaki en buyuk loser benmisim gibi hissediyorum.
Üretim müdürü D. gibi psikopat, tikli, cirkin ve sorunlu bir kadin olacagim.
Su durumda yarin kiyamet kopsa hayir demem.
1 comment:
Arada oluyor boyle. Insan bir saliyor kendini. ama sonucta yine kendini toplayan insanin kendisi oluyor. ne yazik ki sihirli bir el yok bizim hayatlarimiza dokunacak. belki de yeni cagin sorunu bu, herseyi kendimiz yapmak zorundayiz. yapiyoruz da. Sen de yapiyorsun. Biraz ara vermissin sadece. O da laizm. Ama sonucta bu bir dongu sen de bliyorsun. O ruh halinin icinde kalabilirsin, ya da cok zor olsa da cikabilirsin. Cikarsan sana iyi gelir muhtemelen. herseyin bir vakti vra. Bunalmanin da toparlanmanin da. DIlerim senin icin en iyisi olsun. Ve dilerim bu yazdiklarimi yanlis anlamazsin. sadece bir zamanlar (ve hatta ara ara hala) o girdaba giren bir insan olarak diyorum ki orada kalmak kolay geliyor insana. Aman bosvereyim diyor. Ama aslinda o ruh halinden cikinca goruyor ki insan orada kalmakmis zr olana. Daha kolay bir hayat var galiba. Sevgiler. gulcin
Post a Comment