bu yazi basliksiz olsun mu? olsun...

Bizde hep konusuldu bu. Ve ben bunun genetik olarak dolden dole tasindigini dusunuyorum :) 35-40 seneyi kariyer yapmak icin at gibi ordan oraya kosturarak gecirip, sonunda "Ne yapiyorum ben?Yillar gecti,elde var sifir?Nereye gidiyorum?Ne oluyoruz?Bir durayim, bir soluklanayim..." diyenler cok cikti bizim aileden.

Iste tam bu asamada yani kendilerini sorguladiklari, iclerinden gecenleri dinledikleri, soyle bir silkelendikleri o anda lafi "Annem-babam ozel okullara, universitelere para dokecegine, acsaydim bir pastaci dukkani ya da kursaydim bir restaurant, gul gibi stressiz(!) gecinip giderdim" e getirdiler hep. Ama hep lafta kaldi bu dedikleri. Sonrasinda gene ayni hizda kariyerlerine devam ettiler ki bugun hepsi milyonlarca insanin gipta edecegi sahane pozisyonlardalar. Biri R.Koc'tan odulunu almis Turkiye'nin sayili is kadinlarindan, digerleri calistiklari alanda gayet bilinen, sevilen,durust ve etik doktor, ic mimar, bankaci vs.vs.vs...

Kucuk oldugum icin bir zamanlar anlam veremedigim, durumlarindan sikayetci ama gayet basarili bu insanlardan zamaninda sikca duydugum bu laf, son bir yildir benim de dilimde pelesenk oldu.

Hatta bu durum genetik oldugu kadar karma felsefesiyle de alakaliymis, cunku bizim ailedekiler gibi dusunen birde sevgiliye sahibim.Boyle dusunen bir erkegi hayatima bizzat ben cekmisim yani:)))

Bugunlerde, red gelen is-mulakat sonuclarimiza karsilikli aglasip, "Ne gerek vardi 20 sene okumaya? Ne gerek var patron/prof. kahri cekmeye?Amac karnimizi doyurup para kazanmaksa, acsaydik bir resturant/cafe her gece parayi keserdik.Yok yok hatta dukkana ne gerek var, alir bir araba pilav-tavuk satsaydik garin orda.." diye kendimizi avutuyoruz.

Sebebimiz ise maalesef gecerli...Cok iyi yapabilecegimizi dusundugumuz ama sonrasinda yolumuza bir sekilde tas koyan bunyeler/patronlar/meslektaslar...Is ariyoruz, is degistirmek istiyoruz ama bulamiyoruz. Hicbirsey ogrencilikte hayal edildigi gibi degilmis canlar. Tozpembe gozluklerimizin saplari biryerlerimize kacti maalesef. Suanda bizi tek heyecanlandiran sey hayallerini kurdugumuz pembe panjurlu cafemiz:)))Haaa...bu hayal nereye kadar devam eder diye soracaklariniz varsa...Onada tecrubeyle sabit bir cevabim var. Sanirim iyi bir is bulana kadar :))))Malum...Bizim ailede laf cok, icraat yok.