Bazi seylere anlam vermek istiyorum ve empati yapiyorum. Kendimi elestirdigim durumlarin, tasarimlarin ve dusuncelerin sahibiymis gibi davranmaya zorluyorum ama yok...Beceremiyorum. Iste ben bugun bunu bir kez daha yasadim. Yukaridaki "seyi" gordum ve "Bu ne yahu?" diye sordum kendi kendime?Cevabin ne oldugunu asagidaki fotolari inceledigimde gordum...
Hani olurda kendine guvenip "ben bunu cok sevdim arkadasim,puskulerine basip dusmeden alip giyebilecek bir kafaya ve tarza sahibim.." diye vurulmus olan varsa diye bu tasarim harikasi(!) 120 mm'lik "sey"in Vivienne Westwood teyzenin elinden cikmis oldugunu da burda belirmek isterim.
Ilginc oldugu kesin ama ben hic sevmedim. Sonucta marjinalligin de bir siniri var...Etrafta giyilecek ayakkabi mi kalmadi yahu?Ne gerek var Tas Devri'ndeki Wilma ve Betty gibi giyinmeye...Hos gerci onlar bile yalin ayaktilar.
5 comments:
Hahaha, son cümledeki kelime oyunu ne kadar zekice.
iddiaya giriyorum ben 3. adimda duserim hadi belki 4 ama 5i bulmaz kesin :)
Miss Muge: Senin gibi edebiyatla icli disli olan birinden bunu duymak beni nasil gururlandirdi anlatamam. Sagol varol!Acayip simardim suan.
Gulcin: Evet sanirim bende oyle. Topukluyla sorunum yok.. 4-5 saat 120mm'nin uzerinde durabilirim..Ama o puskuller yok mu kesin ayagima dolasir :D Aman sevmedim zaten. Para verseler giymem :P
o ayakabıyı yaksınlar külerrini denize atsınlar.
bambi comment e koptum resmen! valla bencede yaksinlar :)))
Post a Comment